Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Δεν πείθει η Ντόρα

"Δημοκράτική Συμμαχία" το νέο κόμμα που ιδρύθηκε από τη Ντόρα Μπακογιάννη. Όπως μπορέσαμε να διακρίνουμε από την ιδρυτική διακήρυξη, πρόκειται μάλλον για ένα κόμμα στη βάση του νεοφιλελευθερισμού που θέλει να τοποθετείται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος.
Σε συνέχεια της κομματικής παράδοσης στην Ελλάδα, έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα αρχηγικό, με τις γνωστές βέβαια υποσχέσεις για δημοκρατικές και συμμετοχικές διαδικασίες στο εσωτερικό του.
Η ΔΗ.ΣΥ. έρχεται να εκφράσει κάτι νέο, κάτι που τουλάχιστον μέχρι στιγμής δε διαπιστώνουμε. Και αυτό το νέο καλείται, σύμφωνα με τη δομή του, να το εκφράσει πρωτίστως η ίδια η κ. Μπακογιάννη. Μία πολιτικός δηλαδή, η οποία στην έως τώρα πολιτική της διαδρομή αναλάμβανε πάντοτε ρόλους ανώδυνους για την πολιτική της εικόνα (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός εξωτερικών), περιμένοντας την εξασφαλισμένη, όπως υπολόγιζε, εποχή της αρχηγίας της στη Ν.Δ. Χάνοντας λοιπόν το παιχνίδι, αναζήτησε τη ρήξη με τη Ν.Δ.
Ιδρύει έτσι το νέο κόμμα ελπίζοντας σε ένα μελλοντικό ενεργό πολιτικό ρόλο. Φαίνεται δηλαδή ότι πρόκειται περισσότερο για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και όχι για την έκφραση μιας νέας πολιτικής πρότασης, έξω από το σημερινό σαθρό κομματικό σύστημα.
Μετά από τις πρώτες ουσιαστικές πολτικές κινήσεις του ΔΗ.ΣΥ., θα επανέλθουμε...

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Το πισωγύρισμα της Ευρώπης

Οι τριγμοί στο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται τον τελευταίο καιρό όλο και πιο αισθητοί. Η οικονομική κρίση οδήγησε πολλά κράτη μέλη να ξεφύγουν από τον ευρωπαϊκο προσανατολισμό τους και να δράσουν και πάλι εθνικά. Φάνηκε ότι η Ε.Ε δεν είναι τελικά τόσο ισχυρή και ενιαία όσο ήθελε να δείχνει. Τα άλματα που έγιναν τα τελευταία 60 χρόνια προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, ακολούθησε μια στασιμότητα, ακόμα και ένα πισωγύρισμα σε εποχές αυτόνομης πολιτικής δράσης των κρατών και δυσπιστίας προς την Ένωση.

Η σημερινή οικονομική ανασφάλεια κατέδειξε ότι η Ε.Ε είναι επιρρεπής σε κρίσεις στο ίδιο το εσωτερικό της. Τούτο οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η οικονομική ενοποίηση διεξήχθη δυσανάλογα προς την πολιτική ενοποίηση. Η μονόπλευρη προώθηση μια ισχυρής οικονομικής κοινότητας με ταυτόχρονη παραμέληση της αναγκαιότητας δημιουργίας μια ισχυρής ενιαίας πολιτικής οντότητας οδήγησε σε μια Ε.Ε ακέφαλη, χωρίς ενιαία φωνή και στρατηγική προς τα έξω. Και προς τα μέσα όμως δεν απολαμβάνει της στήριξης των Ευρωπαίων λόγω της απόστασής της από τους πολίτες, της απρόσωπης και απόμακρης εικόνας της καθώς και του ελλείμματος δημοκρατίας στους κόλπους της.

Παρ΄ολα αυτά η ίδια η Ε.Ε αποτελεί την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για τα ευρωπαϊκα κράτη. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι σήμερα τα μεγάλα προβλήματα δε μπορούν πια να επιλυθούν εθνικά, αλλά κυρίως σε επίπεδο ευρωπαϊκό. Βασική βέβαια προϋπόθεση είναι μια μεταμορφωμένη Ε.Ε, από τη μια πολιτικά ενωμένη και ισχυρή και από την άλλη προσιτή προς τους ευρωπαίους πολίτες .