Οι τριγμοί στο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται τον τελευταίο καιρό όλο και πιο αισθητοί. Η οικονομική κρίση οδήγησε πολλά κράτη μέλη να ξεφύγουν από τον ευρωπαϊκο προσανατολισμό τους και να δράσουν και πάλι εθνικά. Φάνηκε ότι η Ε.Ε δεν είναι τελικά τόσο ισχυρή και ενιαία όσο ήθελε να δείχνει. Τα άλματα που έγιναν τα τελευταία 60 χρόνια προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, ακολούθησε μια στασιμότητα, ακόμα και ένα πισωγύρισμα σε εποχές αυτόνομης πολιτικής δράσης των κρατών και δυσπιστίας προς την Ένωση.
Η σημερινή οικονομική ανασφάλεια κατέδειξε ότι η Ε.Ε είναι επιρρεπής σε κρίσεις στο ίδιο το εσωτερικό της. Τούτο οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η οικονομική ενοποίηση διεξήχθη δυσανάλογα προς την πολιτική ενοποίηση. Η μονόπλευρη προώθηση μια ισχυρής οικονομικής κοινότητας με ταυτόχρονη παραμέληση της αναγκαιότητας δημιουργίας μια ισχυρής ενιαίας πολιτικής οντότητας οδήγησε σε μια Ε.Ε ακέφαλη, χωρίς ενιαία φωνή και στρατηγική προς τα έξω. Και προς τα μέσα όμως δεν απολαμβάνει της στήριξης των Ευρωπαίων λόγω της απόστασής της από τους πολίτες, της απρόσωπης και απόμακρης εικόνας της καθώς και του ελλείμματος δημοκρατίας στους κόλπους της.
Παρ΄ολα αυτά η ίδια η Ε.Ε αποτελεί την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για τα ευρωπαϊκα κράτη. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι σήμερα τα μεγάλα προβλήματα δε μπορούν πια να επιλυθούν εθνικά, αλλά κυρίως σε επίπεδο ευρωπαϊκό. Βασική βέβαια προϋπόθεση είναι μια μεταμορφωμένη Ε.Ε, από τη μια πολιτικά ενωμένη και ισχυρή και από την άλλη προσιτή προς τους ευρωπαίους πολίτες .
Η Ε.Ε. δεν ήταν ποτέ σχεδιασμένη από την αρχή για πολιτική ενοποίηση. Η Ε.Ε. είναι μία ενοποίηση αγορών για μεγαλύτερες ευκαιρίες στους κατόχους κεφαλαίων καθώς και πολυεθνικές εταιρίες να διευρύνουν τις αγορές και να μειώσουν τους δασμούς μεταφοράς κεφαλαίων. Σε πολιτικό επίπεδο οι κινήσεις που έγιναν ήταν μόνο για την διευκόλυνση νομοθεσίας και ελέγχου την οικονομικής ενοποίησης. Δεν είναι τυχαίο ότι το όλο εγχείρημα ξενίνησε με ονομασίες όπως Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και κινήσεις όπως η ΟΝΕ πριν από οτιδήποτε άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευρωπαϊκή ένωση των λαών είναι ακόμα ζητούμενο αλλά όχι το δικό τους ζητούμενο.
Συμφωνώ απολύτως! Πρέπει να σημειώσουμε βέβαια ότι έχουν γίνει κάποιες κινήσεις πολιτικής ενοποίησης όπως ο λεγόμενος μηχανισμός για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, αλλά η έλλειψη βούλησης από την πλευρά των κρατών οδήγησε σε λίγες και ανώδυνες κοινές αποφάσεις. Η Ε.Ε δεν αποτελεί μια πολιτική οντότητα την οποία θα μπορούσε π.χ. ένας "Υπουργός εξωτερικών της ΕΕ" να την εκπροσωπήσει προς τα έξω.
ΑπάντησηΔιαγραφή